Abstract:

This study examined 32 samples of food, water supplies and fish muscles for measuring lead and iron in summer and autumn seasons in two times between three months from four rainbow trout farms in Chahar Mahal-va-Bakhtiari Province.

The amount of iron and lead were respectively 60.6 ± 4.4 and 2.5 ± 0.2 microgram per liter for all water samples of different farms and the amount of iron and lead were respectively 563.4 ± 183.8 and 3.3 ± 1.1 milligram per kilogram for all samples of food in different farms and also the amount of these two metals in all samples of different farms were respectively 8.7 ± 3.9 and 0.3 ± 0.1 milligram per kilogram. There was no significant difference in (p < 0.05) level between food, fish and different waters based on the mentioned amounts from the two metals, but generally there was a reasonable relation between the amounts of these two metals in food and the fish fed by the same food. So the concentration of the mentioned heavy metals was seen mostly in food of factory N.2 and also in the fish fed by this food and the least concentration of these metals was seen in the food of factory N.3 and the fish fed by this food.

According to FAO Standards for heavy metals and comparing them with the resulted amounts in the present research, the amounts of these metals in water, food and the fish muscles were less than maximum proposed permitted amount; so these sources would not threaten the next consumers such as human by any kind of danger.

خلاصه فارسي:

تعداد 32 نمونه غذا ، آب منابع و عضله ماهي به منظور اندازه گيري فلزات سرب و آهن در فصلهاي تابستان و پاييز ، در دو نوبت با فاصله 3 ماه از چهار مزرعه پرورش ماهي قزل آلاي رنگين كمان در استان چهارمحال بختياري اخذ شده و مورد بررسي براي فاكتورهاي فوق قرار گرفت .

ميزان آهن و سرب به ترتيب در كل نمونه‌هاي آب مزارع مختلف برابر با 4/4 ± 6/60 و2/0 ± 5/2 ميكرو‌گرم بر ليتر ، ميزان آهن و سرب به ترتيب در كل نمونه‌هاي خوراك مصرفي مزارع مختلف برابر با8/183 ± 4/563 و1/1 ± 3/3 ميلي‌گرم بر كيلو‌گرم و همچنين ميزان اين دو فلز به ترتيب در كل نمونه‌هاي ماهي مزارع مختلف برابر با

9/3 ± 7/8 و1/0 ± 3/0 ميلي‌گرم بر كيلو‌گرم بوده است . با توجه به مقادير بدست آمده از دو فلز فوق هيچ‌گونه تفاوت معني‌داري در (05/0 p <) بين خوراك، ماهيان و آبهاي مختلف مشاهده نشد ولي در كل ارتباط منطقي بين ميزان اين دو فلز در غذا و ماهيان تغذيه شده از همان غذا مشاهده گرديد بطوريكه بيشترين ميزان تجمع فلزات سنگين ياد شده در غذاي كارخانه شماره 2 و همينطور ماهيان تغذيه شده از اين غذا و كمترين ميزان تجمع اين فلزات در غذاي كارخانه شماره 3 و ماهيان تغذيه شده با اين خوراك مشاهده شد .

با توجه به استاندارد هاي FAO براي فلزات سنگين و مقايسه آن با مقادير بدست آمده در تحقيق حاضر، ميزان اين فلزات در آب، غذا و عضلات ماهي از حداكثر مجاز پيشنهادي كمتر مي‌باشد. لذا هيچ‌گونه خطري از جانب اين منابع متوجه مصرف‌كنندگان بعدي مثل انسان نيست .